Zamanın ruhu değişti, dünya bir fitne denizine döndü. İnsanlığın vicdanı kanarken, zulüm gökyüzüne kara duman gibi yükseliyor.

Hak, güçlünün elinde bir oyuncağa, adalet ise sadece zayıfları avutacak bir masala dönüştü.

Bu çağ, yalanın hakikat gibi pazarlandığı, kötülüğün alkışlandığı, iyiliğin ise ayıplandığı bir çağ…

Ama bu çağın böyle sürüp gideceğine inanmak, karanlığa teslim olmaktır.

Bu çarpık düzenin ebedi olduğunu sanmak, onu kutsamak gibidir.

Oysa zulüm hiçbir zaman ebedi olmadı.

Hiçbir karanlık sonsuza kadar sürmedi.

Adalet, en zayıf anında bile bir kıvılcımla küllerinden doğdu.

Çünkü her çağın zalimleri varsa, her çağın direnenleri de oldu.

İşte biz, o direnenlerden olacağız.

Biz, bu çağın karşısında başını eğenlerden değil, başını kaldıranlardan olacağız.

Yağmur damlalarının taşı delmesi gibi, sabırla, inatla ve imanla çalışacağız.

Bir taş da biz koyacağız, bir duvar da biz öreceğiz. Zulmün kalelerine karşı hakikatin siperlerini inşa edeceğiz.

Çünkü inanmazsan, çağın karşısında zaten hiçbir şansın yok.

Ama inanır ve çalışırsan, işte o zaman bir şansın olur. İşte o zaman, taş üstüne taş koydukça, bu lanetli günah çağının sonuna bir adım daha yaklaşılır.

Bir gün gelecek, bugün fitnenin ve zulmün sesleriyle çınlayan sokaklar, adaletin ve merhametin sesiyle yankılanacak.

Ve o gün geldiğinde, tarih boyun eğenleri değil, inananları ve direnenleri yazacak.

İnan ve çalış!

Çünkü bu çağ değişecek!