Güneşi doğdu dünyanın,

Kimsesizliğin karanlıklarına eşlik eden ay kara bulutlara sığındı...

Anneleri öldü şehirlerin,

Yetim kaldı çocuklar.

Babaları beddua etti kızların,

Dul kaldı kadınlar.

Kıyameti kopacak dünyanın,

Cesetleri muhafaza eden toprak mahşere gebe.

Yanacak günahkârlar,

Ruh Allah'ın şefkatine mahkum.

Azaptan gözleri akacak, kulakları patlayacak nâdimin,

Peygamber şefaatine muhtaç.

Her gün ölmekten yaşamaya uslandık,

Sigaranın dumanıyla yükseldi duamız,

Var olmak tütünden acı,

Ciğerlerimiz katrandan kara,

Parmaklarımız yalancı papatyadan sarı,

Maltepe kokan yaşlı bıyıklar güneşten kızıl.

Ensesindeyiz yaşamın,

Demini aldı hayat,

O halde çay içelim!

Hadi!