Sensiz,
Yeni bir gün daha,
Ve işte güneş aynı güneş,
Aynı tepenin ardından gülümsüyor tenine,
Sararmış başaklar misali raks ediyor,
Güneş sana aşık, sana tutkun, sana meftun.
Ben gibi...

İşte bak öğlen seni tepeden bütününle sarıyor,
Isıtıyor bu soğuk gününde kendisini yakarak,
Sen üşüme diye.
Közden küle everilerek,
Ben gibi...

Ve işte akşam,
Etrafında döndü tamamını süzmek istercesine tüm gün,
Çokça özlemler çekmiş,
Biliyor vuslat imkânsız.
Boynunu büküp dağların ardından kayıp olmasından belli.
Ben gibi...

Vazgeçti mi?
Asırlardır gecelerden belli.
Değil senden geçmek,
Aklından bile geçmedi.
Ben gibi...