Kader biriktirdik çukurlarda

Ekim yağmurlarıyla.

Bulanık kaderle kamufle ettik...

Çökecekti Keder,

Sabretmeyi beceremedik.

Kanattan yoksun kelebekler uçuşturdu kader

Uçuşan karları keder yağmurlarıyla eritip

Kanlı balçıkla hükmetti.

Nalları çamura saplandı gelin yüklü atların

Babanın diz boyu

Ve parmakları firar eden damadın patlak çizmeleri.

Kalbini bıraktı baba kapısına

Beyaz libas giyinmiş kan alı ile süslenmiş duvaklı kadın

Baba canından parça emanet etti patlak çizmeli damada.

Kadın ruhuyla bir incelikle işlenmiş cesedini.

Şubat rüzgarları uçurdu işlemeli tülbentlerini taze gelinlerin 

Memelerinden sütleri çekildi

Kedere tebessüm eden çatlak dudaklı annelerin.

Zorca soludu ıkınan soğuk havayı baharın son ayazında, 

Suları aktı çiğnedikleri toprağa gebelerin.

Derin bir nefes aldı rahimleri annelerin.

Kederli ağlamaları bastırdı kurak topraklarda yeşeren çiçeklerin

Ve kadın ruhları var olmaya devam etti çöl kentlerde.

Kaynayan kanlara sahiptik;

Kader kadere iman ekti

Biz isyan biçtik.

Yaşlanmadık;

Yaş aldık yaşamaktan

Kadere boyun eğelim de

Bu kedere ne demeli?