Öyle bir sokağım ki;
Caddelendikçe lambalarım patlıyor.
Mahalleye doğru ilerleyeyim diyorum,
Sakinlerim yok.
İlçe olayım dedim,
Konağı yangın yeri hükumet.
İl oluyorum...
Ve ülke,
Irklarımda bir kan davası,
Dünya'ya terfi almaktayım,
Güneşim sönmüş,
Tuzla buz olmuşum.
Ayım parçalanmış,
Karanlıkla dolmuşum.
Asumanın kendine faydası yok,
Dünyadan yok olmaya mahkum olmuşum.
Mevt âdem değil.
Ölüm zor sonuçlu
Kolay bir kaderin kazası.
Sonsuzluk beyazlara bürünmüş,
Kavuşmanın adı olmuş, damatlık.
Düşünceleri bile ölüm soluyor,
Duvağını kaldıracak son nefesin,
Alnından öpecek Azrailin...
Milyon yıl sürecek saliselik yolculuk.
Sükut utanıp,
Mutlu çığlıklara doyacak zebaniler.
Ve ölüm ahirine vuslat diyecek...
Alnından öpecek Azrailin...
Kaderin beyni kemirilip,
Vuslat galip gelecek...