Sevda Ekeceğim Toprağa
Evimin saksılarına ektiğim binlerce güzelliklerin var.
Yeşermedi...
Kelime ırmaklarımdan yeterince güzel cümleler dökmedim demek ki!
Suçsuzdum...
Konuşacak ne dil vardı bende,
Ne kalemi dumandan sararmış parmaklarıma tutturacak güç,
Ne de söyletecek akıl.
Farkındayım;
Sadece gülüşüne binlerce kitap yazılırdı.
Kâğıtlar yırtılacak,
Mürekkep dağılacaktı.
Değil dünya;
Cennetle yetinmemeli güzelliğin,
Cehennem serinlemeliydi soluklarınla.
Sonsuz olmalıydı bakışların.
"Fakat"ı var harflerin;
Avuçtaki taş ufalanmış,
Kazacak çivi kör olmuş.
Kazılacak lahit kırıkmış.
Düşünce kalemim zaten eksikti.
Sonunda,
Ekilen güzelliklerinden sevdan yeşermeyecekti...
Olsun daha da çok sevda ekeceğim toprağa...