2020’ye girerken tıpkı yeni girilen tüm yıllar gibi büyük umutlarla tüm dünya olarak girdik fakat her zamanki gibi büyük umutlar büyük hüsranlara gebedir.

Sezen Aksu 2020 için; zaten harika olmayan hayatlarımıza şükretmeyi öğretti bize demiş. Çok da güzel söylemiş fakat hala koca bir boşluk duruyor. Ya da yanlış bir karşılaştırma söz konusu yapılan değerlendirmelerde. Bütün dünyayı etkisi altına alan salgının sebep olduğu ölümlerden dolayı geçen tüm zamanlardan çok daha korkunçmuş gibi yorumlar yapılmakta.  Oysaki geride bıraktığımız ve dünyanın herhangi bir yerinde meydana gelen savaşların zulümlerin, açlıkla mücadele veren ülkelerin asırlık ıstıraplarından, sahil kıyılarına vuran Aylan bebeklerin ölümlerinden korkunç olmadı. Çünkü meydana gelen her ölüm sıcak yataklarında, sevgili sağlık personellerimizin gözetimi altında meydana geliyordu.  Savaşın korkunç top sesleri altında zulüm ve işkence ile öldürülen insanların öldüğü gibi ölümler gerçekleşmiyordu çok şükür. Savaşta parçalanmış bedenlerle değil bir bütün ölüyorduk ve üstelik öylece kendi kıyılarında bütün dünyanın kör, sağır kaldığı şekilde değil büyük ilgi ve üzüntülerle hakka teslim oluyorduk. Ya da açlıktan kavurucu bir güneşin altında ve başında ölümünü bekleyen bir akbabanın seyri altında ölmüyorduk. Gayet bakımlı ve tok karınlarımızla ölüyorduk.

2020 tüm insanlığın dersi olmalı. Dünyada bu kadar zulüm ve haksız savaşlara sebebiyet verenlere, güçlünün yanında duranlara, hak hukuk tanımayanlara bir insanlık dersi olmalı.  Ölüm ilk defa masumiyete(çocuklara) dokunmuyordu.  Ölüm ilk defa belli bir toprakta değil bütün dünyada, sınıf farkı gözetmeksizin gerçekleşiyordu. Ve ölüm zaten her zaman vardı ve var olacak da(yaşamın doğal bir sonucu olarak). Önemli olan ölmek değildi. Önemli olan nasıl öldüğümüzdü.  Kimisi yaşar ölür kimisi de yaşayamadan ölür. Bize düşen Hz. İbrahim’i yakan ateşi söndürmek için ağzında su taşıyan karıncanın gösterdiği yüce gönüllülüğü gösterip saffımızı belirlemektir. Zulme karşı durmayı bilmektir.

İlk defa bir zamana saygı duydum ve boyun eğdim.

2020’yi tüm zamanların assı, üssü saydım. Ve güle güle 2020.