Prof. Dr. Kemal Duruhan, “Vedd: Suva,Yeğus,  Ye'uk ve Nesr'in en büyükleri. Öyleki, benzer şekil ve ritüellerle yakın tarihlere kadar çok değişik toplum ve kültürlerde etkili olmuştur. Birçok inançta aya kutsallık atfedilmiştir. Örneğin Vedd kültü Araplarda güzellik, yiğitlik ve cesaretin timsali olmakla birlikte ay, yılan, üretken dişil ve savaşcı er kişi ile karakterize edilmiştir. Türklerde ve Moğollarda ise, Göktanrı inançları içerisinde saygın ve kutsal figürler içerisinde ifadesini bulmuştur: Ay ata, Ay dede, Kutay, Aydeniz, Kutluay gibi isimler, bunların ifadeleridir.

Sardinya(İtalya), Pit(Bulgaristan), Boğazkale(Türkiye) ve Badlapur(Hindistan) kuyuları Nuh toplumu Tufan öncesi kültünün neredeyse aynı şekil ve anlayışta bir devamı nitleliğindedir. Bunu Sardinya ve Badlapur kuyularının birer dini merkez olmasından ve Özellikle Badlapur kuyusunun taşıdığı Vedde ait formlardan anlıyoruz(Bu iş için, yazıda verilen değişik kaynak yazı ve görselleri kafanızda birleştirmeniz ve biraz düşünmeniz kafidir.

 Ved kültü, Tufan sonrası Nuh toplumuna, Nuhtan sonra Nuh toplumunu ölümüne kadar yöneten ve çok hırslı bir kadın olan Nuhun karısı tarafından taşındı. Nuhun karısının gemiye bindiği Tevrat ve İncilde anlatıldığı gibi aynı zamanda Samsat Belören ve Kahta Çayı Kanyonu tablolarından da anlaşılmakatadır. O halde Nuhun karısını kafir eden neydi?

Nuhun karısını kafir eden şey, Kocası Nuh öldükten sonra Tufan öncesinin en büyük tanrısını, Veddi: bu yeni dünyaya taşıması idi. Yani, Allah ile birlikte başka ilahlar edinmek.

 Kahta Çayı Kanyonu dış duvar/kaya tablosunda Nuhun karısının gençlik resmi çene altı ve çocuklarından en küçüğünün(Yafes olmalı) ağız-çene hızmalarının Vedd kültünü karakterize ettiğini, bu hızmaların Sardinya ve Badlapur kuyularına benzerliklerinden ve özelliklerinin de Vedd kültünü taşımasından anlayabilmekteyiz. Çok büyük ihtimalle bu ilk yerleşim mağara bölgesinde de böyle bir kuyu da ayrıca vardır: Layder ile taramaya değer.

 Pekala, neydi bu Ved kültü ve ritüeli, tufandan sonraya da taşınan:

Ay, senenin belirli bir an ve zamanında kısa bir süreliğine, kuyunun ağzı ile doksan derecede hizalanarak, kuyunun içindeki suya yansıyordu. Bu durumda ayın kutsal şavkı ile kuyudaki su da kutsanıyor ve bu sudan içmek ve yıkanmak da toplum bireylerini kutsal hale getirip, onları koruyordu: Bunu Yahya'nın insanlara yaptığı vaftize benzetebiliriz. Bu açıklamalar birer keşif açıklaması mahiyetindedir.” İfadelerine yer verdi