Kader biriktirdik çukurlarda
Ekim yağmurlarıyla.
Bulanık kaderle kamufle ettik...
Çökecekti Keder,
Sabretmeyi beceremedik.
Kanattan yoksun kelebekler uçuşturdu kader
Uçuşan karları keder yağmurlarıyla eritip
Kanlı balçıkla hükmetti.
Nalları çamura saplandı gelin yüklü atların
Babanın diz boyu
Ve parmakları firar eden damadın patlak çizmeleri.
Kalbini bıraktı baba kapısına
Beyaz libas giyinmiş kan alı ile süslenmiş duvaklı kadın
Baba canından parça emanet etti patlak çizmeli damada.
Kadın ruhuyla bir incelikle işlenmiş cesedini.
Şubat rüzgarları uçurdu işlemeli tülbentlerini taze gelinlerin
Memelerinden sütleri çekildi
Kedere tebessüm eden çatlak dudaklı annelerin.
Zorca soludu ıkınan soğuk havayı baharın son ayazında,
Suları aktı çiğnedikleri toprağa gebelerin.
Derin bir nefes aldı rahimleri annelerin.
Kederli ağlamaları bastırdı kurak topraklarda yeşeren çiçeklerin
Ve kadın ruhları var olmaya devam etti çöl kentlerde.
Kaynayan kanlara sahiptik;
Kader kadere iman ekti
Biz isyan biçtik.
Yaşlanmadık;
Yaş aldık yaşamaktan
Kadere boyun eğelim de
Bu kedere ne demeli?