İnsan kaç sonbahar biriktirir düşlerinde.
İçimde göçmen kuşlar uçuşur yarim.
İçi içine sığmayan bir serçe uçar gökyüzüne.
Kanat çırpar kimsesiz Filistinli yetimlere.
Gazzeli çocuklar koşar içimde yarim.
Yüreğimi yaralayan bir Hanzala bakışıyla…
Biliyorum tüm insanlığın umudu oldu
Bir çift göz ve bir şehadet parmağı…
Bu kirli çağın temiz yüreği,
Şimdi gel, savur içimdeki benliğimi
Tam bir teslimiyetle ruhumu vereyim,
Bu kirli çağın temiz yürekli Ubeydeler için…
Bir ikindi vakti, hiçliğin ve karanlığın tam ortasında,
Annesinin eteğine sarılan
Bir yetimin sesi gibi hüzünlü,
Huzurlu ölümün sesi.
Rahmet olsun…